Mijn nieuwe traject: Masterskip met de driemaster ‘De Wylde Swan’. Masterskip is een soortgelijke organisatie als School at Sea, maar Masterskip heeft de route opgesplitst in 5 delen van circa anderhalve maand...
Ik ben alweer (ruim) over de helft van de Masterskip-reis en het gaat goed. Zelfs super goed! Ik heb het ontzettend naar mijn zin! In dit blog vertel ik jullie meer over mijn ervaringen aan boord.
De kapitein vond dat er teveel trainees communicatie met thuis hadden en heeft daarom onze simkaarten (niet onze telefoons) ingenomen. Een aantal trainees had het daar moeilijk mee, maar ik niet. Ik communiceerde al niet met thuis?. Met mijn ouders heb ik afgesproken dat ik zoveel mogelijk dáár zou “leven” (aan boord dus) en dat zij alle verhalen horen als ik weer thuis ben. En met berichten over het leven in Nederland van vrienden/klasgenoten kan ik hier natuurlijk ook niet zoveel. Dat komt straks allemaal weer.
SCHOOLWERK
Om met school te beginnen, ik vrees dat de scheikundetoets niet helemaal lekker ging, of eigenlijk helemaal niet…..Ik haalde stof door elkaar en had een black-out. Gelukkig heb ik het – na een gesprek met mijn coach aan boord – naast me neer kunnen leggen en me er overheen kunnen zetten. Verder loop ik prima op schema met het schoolwerk. En de natuurkundetoets de week erop ging prima! Naast het schoolwerk zijn er de persoonlijke leerdoelen waar we aan moeten werken en ook dat gaat goed. Ik heb er, in overleg met mijn coach, één laten vallen. Dat is het doel dat ik wilde leren om een maaltijd klaar te maken voor circa 46 man. Die keuken trekt me ècht niet (en dat zal mijn moeder wel jammer vinden haha!).
OP HET STRAND SLAPEN
We hebben veel gezwommen en gesnorkeld en zijn zelfs aan land gegaan op Ile Tintamarre, een klein en onbewoond eilandje. We hebben hier gepicknickt op het strand en daarna zijn de crew en docenten terug gegaan naar de “Wylde Swan”. De trainees zijn achtergebleven en hebben de nacht op het strand geslapen. Die dagen later had ik nog zand in mijn haar, maar het was wel een supertoffe ervaring.
De groep trainees is superleuk. We hebben heel veel lol en ik kan het met iedereen goed vinden. Binnen de hele groep heb ik een leuk groepje vrienden.
Bij het zwemmen en snorkelen in water dat heel helder is, zien we de mooiste vissen en enorme zee-egels. Vissen vangen doe ik ook nog steeds graag in de vrije tijd die we hebben. Ik heb zelfs twee barracuda’s gevangen van circa 30 cm! Dat was supergaaf want dat zijn echte roofvissen met vlijmscherpe tanden.
DE BENEN STREKKEN
Ik maak heel veel foto’s – boven en onderwater- en heb veel plezier van de GoPro camera die ik heb mogen lenen. Samen met mijn zogenaamde “lief dagboek”, waarin ik iedere dag probeer een stukje te schrijven over wat ik allemaal meemaak, zal ik dat later tot een mooie herinnering proberen te maken.
Afgelopen weekend zijn we van boord gegaan en hebben we Sint-Maarten verkend. Het was heerlijk om weer even de benen te kunnen strekken. Gemiddeld zet ik 6.000 stappen per dag aan boord, maar zaterdag waren het er 24.000. Grappig genoeg heb ik geen spierpijn gekregen in de dagen erna. Sint-Maarten is mooi en er hangt een hele relaxte sfeer. Zaterdagavond hebben we met de hele groep in een lokaal restaurantje gegeten en heb ik 2 heerlijke koude colaatjes op.
STAGE LOPEN AAN BOORD
De “internships” zijn nu begonnen wat betekent dat je gaat stage lopen aan boord op verschillende functies. Je kiest er een paar uit om te kijken wat het werk nou precies inhoudt. Ik heb gekozen om de internship van stuurman te volgen en van “bosun” (bootsman). Deze laatste is verantwoordelijk voor alles bovendeks. Dit is een voorbereiding voor de scheepsovername waarbij de trainees het schip zeilen en de crew een stap terug doet. Je moet dan wel eerst solliciteren op de functie die je graag zou willen doen.
Na het slapen in de hangmat en in een bunk, slaap ik nu in de afterhold, waar het echt superheet is. We hebben wel een ventilator, maar die staat er eigenlijk meer voor de vorm.
Met mijn diabetes gaat het goed, vind ik zelf. De diabetesverpleegkundige heeft aangegeven dat ze trots op mij was als ik 65% binnen doelbereik zou zitten (met mijn glucosewaarden) in deze omstandigheden. Dat heb ik ook best wel volgehouden, maar ik ben nu “gezakt” naar 60% en ben er tevreden mee. Ik geniet van al het eten, want het is heerlijk en ik schep bij iedere maaltijd wel 2x op. Alleen de havermout bij het ontbijt eet bijna niemand op en ik zie daar nu ook vanaf.
Tot zover een berichtje vanaf de “Wylde Swan”. Om het nog even kort samen te vatten: IK GENIET in hoofdletters!
Lees ook het vorige blog van Matthijs: Nieuwjaar in de Carib.
