DE GROTE OVERSTEEK
(Deel 1 gemist? Je lees hem hier terug!)
In de buurt van Dover nemen we via de marifoon contact op met de verkeersleiding. We kunnen, nadat de verkeerslichten op groen zijn gezet, naar binnen varen. Ik merk nu pas wat stroming met een boot doet wanneer je van open zee in een beschutte haven vaart, even alert blijven dus.
Deze invaart mag ik voor mijn rekening nemen inclusief het afmeren bij het tankstation. We worden vriendelijk welkom geheten door de bediende aan de pomp en antwoorden in stijl. Onze stemming slaat vrij snel en radicaal om als hij ons meedeelt dat hij geen diesel heeft en wacht op een tankwagen die morgen diesel komt brengen. Als ze tenminste een chauffeur hebben zegt hij er tussen neus en lippen achteraan. Wij kijken elkaar aan en denken hetzelfde: nee hè! De kapitein heeft gelukkig een telefoonnummer van een tankstation in Ramsgate, dat een klein uurtje ten noorden van Dover ligt. Ja, daar hebben ze nog diesel dus snel weer op weg!
OP PAD RICHTING HET KANAAL
Het uit de compacte haven manoeuvreren gaat prima met de hydraulische hek- en boegaandrijvingen. Lastige route tussen ondiep water door en dan ineens haaks linksaf richting de haven. Net voor de haven grijpt de kapitein in. Ik moet tussen de groene en rode boei de haven invaren, terwijl ik liever een Max Verstappen manoeuvre binnendoor maak. Maar inderdaad, die boeien liggen er niet voor niets. Hier ook weer een smalle invaart en juist voor de stadshaven achter de keersluis links mag ik hem aanmeren vanaf het flydeck. Best hoog, maar wel goed zicht en contact mogelijk met de kapitein die me aanwijzingen geeft. Het is gelukt en de pompbediende staat al met zijn duim omhoog, hij is net als ik dik tevreden. De tanks worden beiden bijgetankt in verband met het evenwicht van de boot. Afrekenen en weer op pad richting Het Kanaal.
Voor mij is het de eerste grote oversteek als crew van een boot. We melden ons bij de Coast Guard met de mededeling dat we gaan oversteken. We vermelden vooraf dat het een motorjacht betreft met twee opvarenden en verder geen goederen. Ze bedanken ons, waarschuwen voor de grote schepen en wensen ons een behouden vaart. Het Kanaal dient haaks op de “snelwegen” te worden overgestoken met een maximale afwijking van 10 graden naar Noord of Zuid. Het zicht is ongeveer één kilometer dus de radar goed in de gaten houden, snelheid omhoog en varen maar. Wind en stroming van de zijkant en dat geeft iets meer deining. Bij het oversteken passeren we de twee vaargeulen, maar gelukkig is het vandaag blijkbaar niet zo druk.
GESLINGER TUSSEN DE ONDIEPTES
Tijdens de overtocht wordt het langzaam donker dus extra aandacht voor de radar en AIS. Aan de overkant passeren we de vaargeul naar de haven van Zeebrugge, hier is het wel erg druk en besluiten er links omheen te varen. Hierna stuiten we op een enorme parkeerplaats voor zeereuzen. Interessant zijn de berichten aan de kustwacht van België waar de schepen zich aankondigen om voor anker te gaan. Standaard vragen zij de naam van het schip, geladen goederen, soort goederen en aantal bemanningsleden. Ineens meldt zicht een schip waarvan het anker is afgebroken van de ketting, ook hiervan worden details als type en gewicht opgevraagd door de Belgische madam van de kustwacht (die trouwens met een schattig accent Engels praat). We zijn te veel aan het omvaren, aldus de kapitein, waarna hij besluit om tussen de verlichte zeereuzen door te gaan varen. We stuiten ook weer op een windmolenpark maar kunnen dit park oostelijk passeren. Wind en stroming weer van achteren dus gas erop richting het Haringvliet.
Het stuk van de Noordzee naar de sluis van Stellendam is met verlichte boeien redelijk goed aangegeven en dat is maar goed ook, wat een geslinger tussen de ondieptes door! Door ons tijdig aan te melden via de marifoon staan de sluisdeuren al open. De kapitein manoeuvreert de boot vakkundig naar binnen naar de voorste bolder, terwijl ik in de miezerregen de acht fenders uithang en de touwen klaar leg. Ik sta voorop en de kapitein neemt achterop de honneurs waar. Gelukkig weinig hoogteverschil en de brug gaat direct ook omhoog. Er staan twee mensen aan de sluis die mogelijk van de douane zijn, maar zij geven geen signaal af dat ze iets willen weten of zien. Snel verzamel ik de touwen en haal de fenders binnenboord.
BESTEMMING BEREIKT
We varen via Hellegatsplein richting het Hollands Diep. Link stukje met behoorlijke ondiepe stukken. Bij de Moerdijkbrug zien we een hoogte aangegeven van negen meter. We kijken elkaar aan en vragen ons tegelijkertijd af hoe hoog we eigenlijk zijn. We weten het niet, maar het zal zo maar in de die richting kunnen gaan. Vanaf het flydeck en gewapend met een zaklamp varen we stapvoets richting de brug. We blijken nog ongeveer een halve meter ruimte over te hebben en dat is genoeg. De volgende bruggen zijn allemaal hoger dus geen problemen meer. Op de Maas aangekomen blijft het miezeren waardoor we met het zoeklicht ook beperkt zicht hebben. Hopelijk zijn er geen vissers op de Maas want dan zouden ze zo maar pech kunnen hebben.
Plotseling zegt de kapitein dat hij nodig naar toilet moet waarop ik reageer dat dat zeker niet gaat gebeuren, ik ga nu niet sturen in deze duisternis! Ondertussen worden we nog even getrakteerd op een vuurwerkshow (als welkom?). Rond 02:00 uur arriveren we op de plaats van bestemming, de fenders mogen aan de andere zijde uitgehangen worden, pufpuf. De touwen heb ik niet correct opgeborgen en deze mag ik dus nu uit de knoop halen. Zowaar geen makkelijke opgave met een duimdik en vol water gezogen touw van zeker 30 meter lang. De geplande plek aan de steiger is te klein dus moeten we de boot aan een andere steiger leggen. Ons avontuur is ten einde, een heftige reis die ik zonder de ervaren kapitein nooit zou durven te maken.
Deze column is tot stand gekomen in samenwerking met PassantenPlaatsen Boot (PBB) onder de titel “moet je nou toch eens horen wat wij tijdens het varen hebben meegemaakt”. Ook je verhaal delen? Stuur deze samen met een paar goede foto’s naar: passantenplaatsenboot@gmail.com.
