Wil en Peter zijn de trotse havenmeesters van watersportvereniging Maartensgat in Dordrecht. De jachthaven ligt midden in de stad en ontvangt jaarlijks veel buitenlandse gasten. Daar zitten soms heel bijzondere exemplaren tussen. Hebben we in deze rubriek op de Facebookpagina van Passantenplaatsenboot al een keer het verhaal gedeeld over een Fransman, vandaag staat een Engelse gast centraal.
Het verhaal van Wil en Peter over een gedaanteverwisseling: ‘Het is hoogzomer 2021. Een Engelsman doet onze haven aan om enkele dagen te blijven. Hij vaart solo en heeft ook de solo-vlag gehesen. Deze vlag lijkt ontzettend veel op de Japanse vlag, wit met een grote rode stip erin. Vanuit het havenkantoor zie ik hem binnenvaren. ‘Ik ga hem helpen afmeren’, roept Peter, ‘hij vaart alleen’.
Op een afstandje kijk ik naar de beide mannen en zie bepaalde overeenkomsten. Laat ik het proberen voorzichtig te zeggen, Peter is tenslotte mijn lieve echtgenoot en ik wil absoluut geen ruzie met hem. De haardos van de beide mannen ziet er een klein beetje woest uit. De Engelsman heeft al weken geen douche gezien, zijn haren pieken, zelfs zonder gel alle kanten op. Peter heeft door de drukte in de jachthaven deze zomer nog geen tijd gehad om zijn baard te trimmen. Het gevolg, ongetemde voortwoekerende wildgroei van oor tot oor.
BAARD TE LIJF
Peter helpt de Engelsman met aanmeren en later komt hij bij mij aan de kassa om te betalen. Hij heeft niet alleen boodschappen en brandstof nodig, maar vooral een douche, een hele warme douche. Na afhandeling van de formaliteiten heb ik de ramen van het havenkantoor tegen elkaar opengezet om even te luchten.
Inmiddels begint onze middagpauze en gaan we naar boven om te eten. Subtiel breng ik tussen de boterhammen door, het gezichtsoerwoud van Peter ter sprake. ‘Moet je niet eens iets aan je baard doen? Er is straks geen doorkomen meer aan en heb je een heggenschaar nodig om het geheel enigszins te fatsoeneren.’
Peter knikt, ‘je hebt gelijk Wil, ik ben die wilde baard helemaal zat.’ Hij voegt de daad bij het woord en gaat de badkamer in gewapend met een vlijmscherp scheermes. Daar gaat hij voor de spiegel zijn baard te lijf. Even later staat hij, zonder een bloedbad aangericht te hebben, gladgeschoren voor mij. ‘Dit is veel beter hè?’, grinnikt hij. Ik knik.
THE SAME PETER?
Na de pauze gaan we weer naar beneden. Ik ga de douche ruimtes schoonmaken en Peter is met de afvalcontainer bezig om die aan de straat te zetten. De Engelsman loopt langs, hij heeft een grondige schrobbeurt achter de rug en ruikt weer okselfris. Hij knikt mij vriendelijk gedag, loopt door, aarzelt, blijft staan, keert zich om en loopt verbijsterd weer terug. Hij bekijkt Peter van top tot teen. Zijn mond zakt open van verbazing. Kijkt mij aan en dan weer Peter.
‘Don’t you play tricks on me!!!!! Are you the same Peter as an hour ago??’
Ik kom niet meer bij van het lachen. Hij herkende Peter niet zonder zijn woeste baard. Die uitdrukking; “Don’t you play tricks on me…..” gebruiken wij nog heel vaak in grappige situaties op de jachthaven en dat zijn er gelukkig heel veel.
Wil en Peter zijn de trotse havenmeesters van watersportvereniging Maartensgat in Dordrecht. De jachthaven ligt midden in de stad en ontvangt jaarlijks veel buitenlandse gasten. Daar zitten soms heel bijzondere exemplaren tussen. Hebben we in deze rubriek al een keer het verhaal gedeeld over een Fransman, vandaag staat een Engelse gast centraal.
Deze column is tot stand gekomen in samenwerking met PassantenPlaatsen Boot (PBB) onder de titel “moet je nou toch eens horen wat wij tijdens het varen hebben meegemaakt”. Ook je verhaal delen? Stuur deze samen met een paar goede foto’s naar: passantenplaatsenboot@gmail.com.
