Eerst even netjes voorstellen: wij zijn sloep-roeivereniging Ferox uit Katwijk. De naam Ferox betekent “woest, een woest uiterlijk hebbend (door de aanwezigheid van lange of grove stekels of borstels)”. De naam zegt het al; sloep-roeien is niet voor watjes. Wie nu denkt dat alleen grofgebouwde mannetjesputters met brede nekken en ballonkuiten plaatsnemen in de sloep, om met hun eeltige knuisten de roeispanen door het water te harken, heeft het faliekant mis.
We varen met een gemengd team. De opstelling in de sloep van achteren naar voren is:
- Met rugnummer één en tevens captain: stuurman Kees;
- in de achterhoede op bank één: de twee slagroeiers Corina en Hans, die het tempo bepalen;
- op het middenveld (bank twee t/m vier) zes roeiers: Petra, Coby, Pieter, Paula, Gemma en Saskia. Zij zijn de paardenkrachten van de boot en moeten alleen heel hard roeien. Verder hebben ze geen enkele functie.
- in de voerhoede, op de kop: Dirk en Jan-Willem. Twee stevige bouwvakkers om de boot om te trekken bij elke scherpe bocht.
U ziet het, zes dames, vier heren en stuurman Kees, het perfecte roei-evenwicht. De naam van de boot is “Thussenuit”, maar het had net zo goed “Rutte IV” kunnen zijn.
SPECTACULAIR SLAGVELD
Wij sjouwen met de sloep door heel Nederland en doen mee aan landelijke wedstrijden. Op zaterdag 9 oktober 2021 hebben we meegedaan aan de sloepenrace door de grachten van Amsterdam. We waren daar niet alleen, nee er deden in totaal 140 sloepen mee. Een mannetje of tien per boot en dan malen er opeens 1.400 roeispanen door het heldere grachtenwater. Wordt het parcours van 25 kilometer dan met rood afzetlint afgezet zodat de wedstrijd ongehinderd geroeid kan worden? Welnee, alle rondvaartboten, een legio sloepen, de waterfietsen, de regentonnen en alles wat maar kan drijven, vaart/dobbert kriskras langs en tegen de 140 wedstrijdsloepen. Dit levert niet alleen een spectaculair slagveld op, maar ook de ferme scheldpartijen over-en-weer. Het gaat er verbaal stevig aan toe.
De kapiteins van de rondvaartboten, wanen zich de koning van de gracht en eisen als beroepsvaart alle voorrang-regels op. Ze denderen gewoon door en varen hotsend en klotsend van bezienswaardigheid, “dames en heren, links ziet u theater Carré”, naar bezienswaardigheid, “rechts van u bevindt zich Artis”. De Japanners tollen in de rondvaartboot om hun as van links naar rechts en weer terug, met het oog in het vizier van de camera. Klikker-de-klik, duizenden foto’s worden geschoten. Leuk voor thuis, om die later op een gezellig familieavondje allemaal te laten zien.
FELLE STRIJD
We roeien door en duiken dat vrije stukje water in waar nog net geen boot vaart. In de gracht is het een chaos. Ongemanierde en ongeletterde polyester sloepvaarders doen maar wat. Geen benul van vaarregels, geen idee wat het wieleffect is en hoe het werkt. Gevolg: dwars in de gracht. Vol gas vooruit, oei, dat was een woonboot! Dan maar de gashandel helemaal naar achteren, KNAL!, dat was de kademuur. Als er dan een wedstrijdsloep in volle snelheid aan komt roeien, wordt de onfortuinlijke Maril-vaarder oorverdovend stijf gevloekt. Dat kan je aan de stuurmannen wel overlaten, geen woord Frans bij.
Het massaal toegestroomde publiek op de kades vindt het prachtig. Vooral als de boten vol op elkaar kleunen, de houtsplinters vliegen in het rond. De arme Chinezen weten trappend in hun waterfiets niet wat hen overkomt. “An amazing experience” had er in de folder gestaan over het waterfietsen door de Amsterdamse grachten. ‘Nou, nou, dit is meel dan een expelience, wat een dlukte, ik wold clazy van al die loeiels. Ik tlanspileel als een malle’. In de grachten drijven door de vele botsingen ontelbare roeispanen als stille getuigen van de felle strijd. De tocht begint bij het Olympisch stadion, dan via het Amstelkanaal en de Amstel, stuurboord uit de Singelgracht in. Aan het eind daarvan het IJ op. Bij het Centraal Station weer de grachten in, Herengracht en Prinsengracht om in volle vaart terug te roeien naar de finish bij het Olympisch Stadion.
VERBROEDERING
Je bent spekkoper als je zonder kleerscheuren en deuken de eindstreep haalt. Amechtig zijgen de roeiers ter aarde. Ik geef je het te doen, roeien in chaos. Toch even twee feitjes:
- Eén haal met de roeispaan levert een afstand op van vier meter. Om de wedstrijd te voltooien moeten alle roeiers dus ongeveer 6.000 keer aan de riemen trekken. Nou daar krijg je wel spierballen van.
- De tocht voert langs de ambtswoning van de burgemeester. Op 7 oktober 2017 vond de race plaats twee dagen na het overlijden van burgemeester Eberhard van der Laan. Als eerbetoon aan hem stopte elke sloep met roeien en werden in gepaste stilte de roeispanen omhoog gehouden als saluut en laatste “vaarwel”.
Na de wedstrijd vindt de verbroedering weer plaats. Wilde je tijdens de wedstrijd de concurrent nog met een roeispaan het licht uit de ogen slaan, nu sta je gezellig met hem een biertje te drinken en op een kippenpoot te kluiven. Tevreden wordt de sloep op de trailer geladen, klaar voor het volgende spektakel.
Deze column is tot stand gekomen in samenwerking met PassantenPlaatsen Boot (PBB) onder de titel “moet je nou toch eens horen wat wij tijdens het varen hebben meegemaakt”. Ook je verhaal delen? Stuur deze samen met een paar goede foto’s naar: passantenplaatsenboot@gmail.com.
