Door EOC gesponsord: School at Sea

Vijfendertig scholieren zeilen zes maanden lang naar de Cariben en weer terug: dat is de trip en de uitdaging die School at Sea organiseert. Bepaald geen kinderspel. ‘Tough luck,’ zegt directeur Monique Touw met een lach op de vraag wat er gebeurt als het spannend wordt aan boord van tallship Thalassa.

SCHOLIEREN OP ZEE

Monique ondervond tijdens en na haar eigen studie hoe waardevol het kan zijn om in teamverband de oceaan over te gaan. Zij richtte daarom School at Sea op, dat sinds 2011 jaarlijks tochten voor havo- en vwo-scholieren van tussen de 14 en 16 jaar oud organiseert. Zij gaan een halfjaar lang aan boord om van Nederland naar de Cariben te varen en weer terug: 12.000 zeemijl. Ze krijgen instructie, moeten schoolwerk doen en worden uiteindelijk verantwoordelijk gemaakt voor het reilen en zeilen van het schip.

Meteen door naar de School at Sea blogserie op Varende Vrienden?

GROEIEN EN JEZELF ONTDEKKEN

‘Op zo’n reis wordt je gedwongen om met elkaar samen te werken,’ vertelt Monique bevlogen. ‘Je leeft in een groep die belangrijker is dan jijzelf als individu. Dat geeft zoveel inzichten in wie je ten diepste bent. Je komt erachter wat voor jou de belangrijkste waarden zijn.’

Eenmaal aan boord kun je niet weglopen voor moeilijkheden. ‘Hoe gaan de scholieren met elkaar een fijne samenleving organiseren? Ze hebben niet de luxe om te kiezen met wie ze optrekken. De waarde van het project is dat je gedurende die zes maanden je vooroordelen opzij leert schuiven.’

GEEN SPELLETJE

Wat School at Sea aanbiedt is een reis waarin jongeren daadwerkelijk moeten leren overleven. Er zijn geen uitvluchten mogelijk, je zit immers met elkaar midden op de oceaan. Als het erop aankomt, kán het misgaan. ‘Tough luck,’ lacht Monique, maar er spreekt ook ernst uit haar woorden. ‘Je bent afhankelijk van elkaar en moet erop kunnen bouwen dat de ander goed op wacht staat of brood bakt. Zo leer je echt verantwoordelijkheid nemen. Dit is geen spelletje of managementoefening.’

Wel zorgt de organisatie voor de juiste begeleiding én vangnetten om het geheel in goede banen te leiden. ‘Aan boord zijn uiteraard de kapitein van de Thalassa, een wisselend aantal stuurlieden, daarnaast onze projectcoördinator en vier docenten. Die begeleiden de vijfendertig scholieren die per editie meegaan. Op het traject tussen Bermuda en de Azoren is er bovendien een extra scheeparts aan boord, want daar kan het flink stormen, met alle risico’s van dien.’

Fouten maken is toegestaan en ook spanningen mogen oplopen. Daar heeft School at Sea coachingsmethodieken voor liggen, om de deelnemers de gereedschappen te geven waarmee ze problemen zelf kunnen oplossen. ‘Maar we laten het soms bewust gebeuren als het misgaat, in plaats van meteen te sturen op de interactie in de groep. Dat levert iedereen uiteindelijk het vertrouwen op dat ze véél meer kunnen dan ze dachten. Vermenigvuldig dat met zes maanden tijd om het te laten bezinken en we hebben het over een ervaring die je leven kan veranderen.’

INDRUKWEKKENDE ONTWIKKELING

Zo was er aan het eind van het allereerste jaar (editie 2011-2012) een scheepsovername, waarbij een van de deelnemers de kapiteinsrol aanneemt. Op weg naar Nederland loodste Jorrit de Thalassa door de Europoort heen. Er voeren dik zeventwintig schepen om hem heen, maar hij had slechts twee aanwijzingen van de ‘echte’ kapitein nodig om erdoorheen te varen. En zo zijn er meer bijzondere verhalen.

Zulke ervaringen blijven de scholieren een leven lang bij. Monique merkt dat ze daarna vaak in de sector hun draai vinden. ‘Als jongeren al enige interesse in de vaart hebben, gaan ze door omdat ze hebben ervaren hoe mooi het is op zee. Ook bij de Koninklijke Marine zijn ze blij om School at Sea-alumni te zien. Die weten namelijk goed hoe het zit. Maar het is niet ons doel om mensen specifiek op te leiden.’

Veel belangrijker vindt Monique de persoonlijke ontwikkeling die deelnemers doormaken. Oud-leerlingen vertellen haar dat ze nog steeds voorlopen op leeftijdsgenoten in hun denkkader en vermogen tot zelfreflectie.

ALLES OP EIGEN BENEN: WAAROM EOC BIJDRAAGT AAN SCHOOL AT SEA

‘Dat is precies wat wij hier zo mooi aan vinden,’ vertelt Ferdy Hoekman, bestuurslid van EOC. ‘De kans voor jongeren om zichzelf juist op deze manier te ontdekken. Ze maken hartstikke mooie herinneringen aan op zo’n schip, maar leren ook verantwoordelijkheid te nemen en samenwerken met anderen.’

Wat hij daarnaast krachtig vindt, is dat het bepaald geen vrijblijvend snoepreisje is. Om mee te kunnen doen met School at Sea lopen scholieren eerst een heel traject af. Ze moeten hun motivatie onderbouwen en een stevig bedrag bij elkaar krijgen om het avontuur te kunnen bekostigen. Daarbij kunnen ze niet leunen op hun ouders als geldschieters; de jongeren moeten hun eigen sponsoring zien te regelen.

HET LAATSTE ZETJE

De creativiteit van deelnemers wordt dus meteen getest. Over de jaren heen zag Ferdy veel trainees-in-spé aankloppen bij EOC voor een bijdrage. ‘Zo zijn wij ermee in aanraking gekomen. Op een gegeven moment zeiden wij: weet je wat, in plaats van individuele deelnemers te ondersteunen, dragen we voortaan systematisch bij aan het School at Sea-programma. Zij hebben namelijk een fonds dat als laatste zetje wordt gebruikt als scholieren nog nét iets tekortkomen op het totaalbedrag. Dat is hoe we de organisatie inmiddels al jaren sponsoren.’

Ook op Varende Vrienden van EOC is School at Sea een graag geziene gast. De scholieren bloggen namelijk over hun avonturen en zo kan het thuisfront – samen met andere geïnteresseerden – meegenieten. Inmiddels staan er al meerdere jaargangen op de site, lees hieronder maar eens terug hoe zo’n tocht naar de Cariben er uit kan zien!

EOC EN SPONSORING

EOC is diep verankerd in de Nederlandse maritieme wereld. Vanuit onze oorsprong kennen wij de vaart en voelen sterk met haar mee. Daarom ondersteunen wij als onderlinge verzekeraar met plezier initiatieven, projecten en organisaties op het gebied van veiligheid, scholing, duurzaamheid, erfgoed en evenementen. Onze sponsoring maakt vaak het verschil en daar zijn we trots op.