Juni 2021, daar gaan we dan. In het voorjaar hadden we al wat korte vaartochtjes gemaakt, maar nu was het zover: de eerste vakantie met onze afgelopen najaar aangeschafte Succes Kruiser. De diesel- en watertank gevuld, de boodschappen aan boord en het ruim onder de vloer van de kajuit volgestouwd met bier, wijn, limonade en andere voorraad. Ook altijd bij ons aan boord is ons vriendje Eddie, een één jaar jonge Parson Russell Terriër.
Het was een prachtige zonnige dag. We voeren onze thuishaven De Doeshaven uit. Het mastje, de marifoonantenne en de biminitop geklapt voor de vaste Achthovenerbrug, waaronder we krap vijf centimeter speling hebben. Het Doesbruggetje door en linksaf de Oude Rijn op. Als matroos zijnde is het mijn taak om daarna alles weer rechtop te zetten en dat gedaan hebbende is het altijd tijd voor een bakkie koffie. Keteltje water opgezet en een lekker bakkie gedronken. We tuften rustig verder. Een stukje verderop nog maar eens een kopje koffie. Kortom het was genieten!
GEEN WATER?
Na een tijdje gevaren te hebben legden we aan bij het Aarkanaal, zodat Eddie even z’n pootjes kon strekken en optillen. Weer terug aan boord, een lekker kluifje voor Eddie en ik draai de kraan open om de handjes te wassen. Uh …. dat is vreemd, er komt geen water meer uit de kraan. Staat de waterpomp wel aan? Ja, die staat nog steeds aan. Nog een keer proberen. Nee, geen water. Dan de kapitein er maar even bij halen (inmiddels heb ik geleerd dat je op zee van een kapitein spreekt en op de binnenvaart van een schipper, maar dergelijke formaliteiten zijn aan ons nog niet besteed).
De kapitein nam mij echter niet serieus en draaide zelf ook de kraan nog maar eens open. Mogelijk in de veronderstelling dat, al zou ik het toevallig wel juist hebben, er bij hem op miraculeuze wijze opeens wel water uit de kraan zou komen. Maar nee hoor, ook niks. Dan zal de waterpomp wel stuk zijn. Maar die bromt er lustig op los als de kraan openstaat. Maar kijk, het kijkglaasje geeft ook een lege tank aan. Hoe kan dat nou? Voordat we weggingen hebben we volgetankt. Dan maar het motorruim in voor een inspectie van de watertanks. En ja hoor, beide watertanks van samen zo’n 450 liter helemaal leeg!
DOBBERENDE VOORRAAD
Sommige vrouwen onder ons voelen ‘m waarschijnlijk al aankomen?! Oorzaak: ik (de vrouw) ben vergeten de kraan dicht te draaien en daardoor is al het water weggepompt. Nu wil ik een hoop aannemen en ja, ik heb inderdaad de kraan een paar keer gebruikt, maar open laten staan? Dat zal toch niet? Maar ja, waar moet al dat water dan gebleven zijn? Zou ik dan toch? Ik begon al aan mezelf te twijfelen.
De kapitein, nog steeds in volle overtuiging dat de kraan open was blijven staan, stelde voor naar de dichtstbijzijnde haven te varen om daar de watertank opnieuw te vullen. Maar ja, de kapitein heeft nu eenmaal zijn prioriteiten, dus in plaats van water vullen moest als eerste nog even het bier aangevuld worden. Van al dat gepraat over vocht, krijgt een mens nu eenmaal dorst. De kapitein tilde de luiken van het ruim op om de koelkast bij te vullen met wat biertjes en toen hoorde ik hem een aantal dingen zeggen die ik niet aan dit verhaal ga toevoegen. Eén ding was duidelijk: het raadsel van het verdwenen water was opgelost: het volledige ruim onder de kajuitvloer stond vol water en alle voorraad dobberde daar vrolijk in rond.
RUIM LEEGZUIGEN
Na wat onderzoek bleek dat in het keukenkastje de toevoerslang naar de kraan los was geraakt. De waterpomp krijgt dan sein “kraan open” en heeft, terwijl wij nietsvermoedend aan de koffie zaten, rechtstreeks vanuit het keukenkastje 450 liter water het ruim ingepompt. We besloten terug te varen naar onze haven. Daar is met de bilgepomp het ruim leeggezogen, de voorraad gedroogd of weggegooid en de slang weer goed aangesloten.
De volgende dag zijn we met goede moed en een ervaring rijker opnieuw aan de vakantie begonnen. De waterpomp zetten we sindsdien overigens zoveel mogelijk uit als we ‘m niet gebruiken.
Deze column is tot stand gekomen in samenwerking met PassantenPlaatsen Boot (PBB) onder de titel “moet je nou toch eens horen wat wij tijdens het varen hebben meegemaakt”. Ook je verhaal delen? Stuur deze samen met een paar goede foto’s naar: passantenplaatsenboot@gmail.com.