Met het School at Sea-project zeilt een klas van leerlingen op een driemaster de oceaan over en weer terug, een halfjaar lang. In deze blogserie op Varende Vrienden reizen we met ze mee naar de Cariben en verder op avontuur, opgetekend door Danique, Isis, Jade, Marit en Valentijn.
(Deze keer door Marit en Jade)
Van het ene op het andere moment waren we opeens een maand verder. De tijd vloog voorbij en we waren op Tenerife!
STUDEREN EN PLEZIER OP TENERIFE
De middag dat we aankwamen, zijn we meteen naar een natuurhistorisch museum gegaan. Superinteressant om ook iets te weten te komen over de oorspronkelijke bevolking en de geschiedenis die hier heeft plaatsgevonden. Iedereen was onwijs enthousiast en we hadden allemaal zin om te bellen met het thuisfront. Tijdens de vrije tijd heeft iedereen een beetje bijgekletst met familie en hebben we, natuurlijk in groepjes van drie of meer, genoten van het bruisende leven in Santa Cruz.
De volgende dag was vooral gewijd aan school. We moeten natuurlijk geen achterstand oplopen, dus heeft (bijna) iedereen zijn best gedaan. Zo erg zijn best dat we nog een beetje vrije tijd verdienden. In de haven lag nog een Duits schip, de Thor Heyerdahl, die ook een soort School at Sea deed. Hier hebben we ook contact mee gehad en we kwamen te weten dat ze eigenlijk precies dezelfde route doen als wij. Misschien komen we ze nog wel tegen?
Twee dagen later was het eindelijk zo ver: de Teide (3715m hoog) moest maar eens beklommen worden en iedereen stond te popelen. Toen we uiteindelijk aankwamen bij het beginpunt van de hike, bleek het toch wel frisjes te zijn. We liepen met flinke passen door en ondanks de steile beklimming (met een beetje chaos in de groep) hebben we binnen zes uur de top bereikt. Toch wel iets om trots op te zijn. Met een prachtig uitzicht hebben we geweldige plaatjes geschoten.
Met een kleine rustdag ertussen, was het alweer tijd voor de volgende activiteit op de agenda; de uitwisseling. In de ochtend gingen we naar een school op Tenerife. Daar hadden de leerlingen ook hard hun best gedaan door leuke activiteiten te bedenken, traditionele hapjes te maken en een feestje te bouwen. In de middag kwamen ze op de Thalassa een kijkje nemen. Niet alles liep perfect, maar het was zeker een geslaagde uitwisseling.
De laatste activiteit was het museum Casa del Carnaval. Hier hebben we ons verkleed en geleerd over de geschiedenis van Carnaval. Dat was alweer de laatste activiteit op Tenerife.
DE THALASSA ‘OVERSTEEK-KLAAR’ MAKEN
De volgende dagen was het tijd voor het schip ‘oversteek-klaar’ maken. We zijn stiekem allemaal een beetje gespannen voor de oversteek. Die mysterieuze blauwe zee, waar geen einde aan lijkt te komen… Na een heerlijk ontbijt vertrokken we, maar waarnaartoe? Er deden heel wat geruchten de ronde; sommigen beweerden dat we eerst nog naar Kaapverdië gingen, volgens anderen vertrokken we meteen naar Dominica.
Waar we nu echt heengingen, kwamen we voorlopig nog niet te weten, dus konden we ons maar beter gewoon bezighouden met school en wachtlopen. Helaas hadden we met de wind niet veel geluk, waardoor we een aantal dagen gewoon lagen te dobberen. De motor aanzetten doen we natuurlijk liever niet vanwege het milieu, dus dan was het afwachten tot de wind terugkwam.
Gelukkig liet die ons niet helemaal in de steek, en konden we al snel weer verder varen richting… ja, naar waar nu eigenlijk? Die dag kregen we te horen wat onze bestemming was. Velen hadden het juist gegokt: we zouden nog een tussenstop maken in Kaapverdië. Met dat leuke nieuws in ons achterhoofd gingen we verder met school, wacht of naar de eindeloze zee rondom ons staren.
VISSEN VANGEN IN DE OCEAAN
In die eindeloze zee ontbrak het niet aan vissen, waardoor we zelfs een aantal mahi mahi’s (goudmakreel) hebben kunnen vangen, die daarna door het keukenteam verwerkt werden tot heerlijke teriyaki en ceviche. Intussen was het tijdens de wacht lachen, gieren en brullen; we hadden namelijk samen met de kapitein op de AIS ingegeven dat we naar de westelijke Sahara onderweg waren, in plaats van naar Kaapverdië. Gelukkig waren onze ouders niet zo goedgelovig en werden er geen reddingshelikopters gestuurd om ons te komen halen.
Natuurlijk moest er ook serieus gewerkt worden tijdens de wachten. Zeker nu de aankomst op Kaapverdië in zicht was, moest er veel voorbereid worden: het anker werd voorbereid, alle zeilen moesten netjes ingepakt worden, het schip werd spic en span gemaakt, en nog een heleboel andere dingen werden gedaan om ervoor te zorgen dat de aankomst in Mindelo vlekkeloos zou verlopen. Na een tocht van een kleine week, kwam er land in zicht en waren we klaar om het eiland te verkennen.
PITSTOP OP KAAPVERDIË
Kaapverdië was geweldig, je merkte meteen dat we niet meer met een westerse cultuur te maken hadden, wat in Tenerife nog wel het geval was. Overal zag je brommertjes voorbij scheuren, mensen die op de stoep hun zelfgeteelde groenten en fruit verkochten en honden die hiervan de restjes op smikkelden. We leerden veel over de cultuur en de historie van het eiland tijdens onze toer over het eiland met busjes, waar we als echte toeristen in rondgebracht werden. Zo leerden we over lokale zangers en werden naar de top van de hoogste berg gebracht. De volgende dag was er nog even tijd om rond te kijken, toen was het alweer tijd om aan de ’echte’ oversteek te beginnen.
WIND EN BUIEN OP ZEE
De wind bleek helemaal in ons voordeel te zijn. De boot sneed door het water met een constante snelheid van ongeveer acht knopen. De wind verminderde niet, waardoor we wel weer snel aan de overkant waren. We hebben bovendien prachtige dieren gezien. Het wordt inmiddels wel normaal als we een dolfijn zien of er een vliegende vis aan boord springt. Op Sinterklaas zwom er een stel prachtige walvissen langs. Die blijven voor mij toch altijd een bijzonder.
We hebben onderweg veel Spaanse en zeillessen gehad. We kunnen nu bijvoorbeeld de variatie en deviatie van een koers berekenen. Ook hebben we geleerd over buien en hoge en lage drukgebieden. Dit was goed te gebruiken tijdens de wachten. Vooral het laatste deel van de oversteek waren er veel buien te identificeren. Voor ons was dat ook oefening.
Als er buien over ons heen komen, moeten we heel snel de zeilen strijken. We bedachten dat als we er een wedstrijd van zouden maken, het dan sneller en leuker zou worden. De strijkstrijd bestaat uit het strijken van het bezaanbram-, grootbram- en bovenbramzeil. Met passie en pit trok iedereen aan de lijnen en elke wacht probeerden we onze recordtijd te verbreken. De snelste tijd was 3:18 seconden. Zij hadden echter wel hulp van onze krachtpatser kapitein Sam, die de zeilen met één hand kan strijken.
De strijkstrijd-training hebben we aan het einde van de oversteek vaak nodig gehad. Er kwamen windhozen langs en toch wel slecht weer. Daarom hebben we een tijdje gedobberd en gevlucht van de buien. Dit was wel de perfecte tijd om vissen te vangen. Onze grootste prijs was de tonijn die aan de haak hing. We hebben er van genoten en onze buikjes rond gegeten.
SOLLICITEREN NAAR EEN FUNCTIE
Toen begon iedereen uit te kijken naar de scheepsovername, die aan het eind van de oversteek op de planning staat. We moeten dan allemaal solliciteren naar een functie op de boot. Met een goede sollicitatiebrief liep iedereen gespannen de stuurhut in. Je werd goed ondervraagd en dat wekte zeker een straaltje angstzweet op.
Toen de laatste 300 zeemijl dichtbij kwam, werden de functies verdeeld. De toekomstige kapitein ging al snel aan het werk en zat nog tot laat zijn hersenen te kraken om de wachtgroepen te maken. Toen de scheepsovername begon zat iedereen te popelen. De wachten vlogen soepel voorbij en de stuurmannen deden goed hun werk. De activiteiten waren ook leuk. Zo hebben we filmavonden, een pubquiz (met prijs natuurlijk) en creabea-ochtend gehad. De keukendienst was helemaal in zijn element en bracht heerlijke gerechten naar het middendek. De kapitein had alles voor ons over en vond het ook niet erg als hij midden in de nacht wakker gemaakt werd. De stuurmannen hebben ons perfect langs alle buien rond Dominica gebracht en de matrozen mogen we natuurlijk ook niet vergeten, want die hebben alle zeilen gehesen.
AANKOMST IN FRAAI DOMINICA
Na drie dagen zwoegen (en ook wel genieten) kwamen we eindelijk aan bij het mooie Dominica. Omdat het schip al was schoongemaakt door de hotelmanagers, mochten we meteen een plons nemen in het heldere water. Dat was pas genieten!
De volgende dag was het dan al voor een deel van de groep tijd voor het stiltemoment; een momentje voor jezelf in een natuurpark waarin je kon reflecteren over de reis tot dan toe. De dag daarop was het dan aan het andere deel van de groep. Iedereen vond het echt geweldig om even te kunnen nadenken zonder dat je telkens gestoord wordt door iemand.
We zijn op Dominica ook naar een rastafarifamilie gegaan en hebben de Boiling Lake-hike gedaan. Daarna was het tijd voor de beruchte hutwissel, die toch wel chaotisch verliep ondanks dat we een heel plan uitgestippeld hadden. Toen was het ineens alweer kerst! Kerstmis 2024 aan boord van de Thalassa zullen we niet snel vergeten, net als ons verblijf op Dominica.
Blij de avonturen van School at Sea 2024-2025 volgen in ons volgende blogartikel op Varende Vrienden!
