Op de glimmende website www.schoonschipamsterdam.org wordt gesproken over de meest duurzaam drijvende wijk in Europa. Om precies te zijn in het Johan van Hasseltkanaal, een zijkanaal van het IJ in de wijk Buiksloterham, Amsterdam-Noord. Schoonschip, een woonwijk op het water, bewoners die een coöperatie starten en runnen waar alle huishoudens lid van zijn: het intrigeert ons. Ook omdat: “de robuustheid van de oude industrie hand in hand gaat met duurzame nieuwbouwprojecten” aldus de website. En Schoonschip is mede mogelijk gemaakt door crowdfunding, het publiek heeft dus geïnvesteerd in deze drijvende wijk. Wij als EOC dragen alle vormen van samenwerking een warm hart toe, we zijn niet voor niets een onderlinge. En we helpen graag bij het verzekeringsvraagstuk, een mooie uitdaging. Want waar banken steeds terughoudender zijn om varende woonschepen hypotheek te verlenen, hoe moeten innovatieve ideeën dan van de grond komen?
Weet je wat? We vragen het Waldemar Torenstra! Want als een bekend Nederlands acteur zich belangeloos voor de promotie van het project inzet, zijn wij nieuwsgierig. De komende tijd gaat hij ons over de voortgang van Schoon Schip in Amsterdam vertellen, in een gloednieuwe vaste column. Het waarom, het hoe van de bouw die start in 2018, over de bewoners die in 2020 er gaan wonen en hoe het verder gaat als er meer van dit soort wijken komen. Want misschien ben jij straks wel zo enthousiast, dat je ook in een drijvend duurzaam huis wilt wonen. Tenminste, als je dat nog niet doet.
Waldemar Torenstra
Geboren 29 maart 1974 in Amsterdam.
Begonnen aan studie economie aan Universiteit Amsterdam. Als een blok gevallen voor acteren en later produceren. Bekend van televisie door films en series als De Gelukkige Huisvrouw, Zomerhitte, Divorce en Vechtershart. Getrouwd met Sophie Hilbrand, samen een dochter van 9 jaar en een zoon van 6 jaar.
DROMEN OP HET WATER
We zaten op een bootje op het IJ op weg naar een festival. Zo’n heerlijke zonnige dag, lekker met vrienden op stap. Marjan kwam op het idee toen we langs een woonboot voeren. ‘Het lijkt me zo cool om daar op te wonen. Zou het niet lachen zijn als we dat met een hele groep doen? Doen jullie mee?’ Ja leuk joh, dacht ik, doen we! Dat is alweer tien jaar geleden, maar een groot deel van de groep toen, zijn nog altijd de bewoners van nu van Schoon Schip. Die begingroep is belangrijk geweest in het hele proces. Allemaal individuen met idealen en samen hebben ze zich vastgebeten in iets. Dan kun je echt heel ver komen met je droom. Maatschappelijk bewustzijn is me met de paplepel ingegoten. Dus ja, aan de slag. Het eerste plan was op een locatie in de Houthavens. Helaas koos de gemeente voor een andere projectontwikkelaar. Toen kwam deze locatie in Amsterdam Noord voorbij. Onze groep groeide en met de stuwende krachten van Thomas en Marjan wonnen we de tender. Wauw, onze droom, het gaat lukken. Idealisme is te gek! Maar dan de realiteit.
Wat een enorm proces met heel veel stapjes, vergaderingen, commissies, onderhandelen en uitzoekwerk. Er is heel veel risico genomen door verschillende partijen. De gemeente, bouwers, het energiebedrijf, waterbedrijf, de bank en ook EOC. Ze hebben allemaal hun eigen expertise ingebracht. We wilden eerst met Schoon Schip helemaal autocratisch zijn. Dat geeft wat praktische problemen. Als je als groep zelf je energie opwekt, ben je automatisch energieleverancier. Wanneer je geen wateraansluiting hebt, val je in de categorie vakantiehuisjes. Het bouwbesluit en de hygiëneregels zijn gericht op stadsbouw en niet drijvende woningen. Zo hebben we een woonvereniging moeten oprichten om meerdere woningen op een ‘woonbak’ te kunnen huisvesten, maar wil een bank dit wel? En hoe krijgen we al die drijvende woningen uiteindelijk van hun bouwlocatie veilig op hun plek gesleept? Een project dat onmogelijk leek, is mogelijk gemaakt met al deze slimme mensen.
We hebben de afgelopen jaren heel wat gefantaseerd met onze groep bewoners. Van drijvende tuinen en kassen voor een restaurant voor de wijk. Een drijvend basketbalveldje met braamstruiken aan de zijkant. Een materialenlijst zodat alle huizen gebouwd worden van milieuvriendelijke spullen. Totdat je de prijs hoort. Dan gaan ook de grootste idealisten soms iets minder hard dan ze van plan waren en anderen komen tot hele mooie nieuwe oplossingen. We hebben dus ook gaandeweg ideeën los moeten laten. Dat voelt als een aderlating maar op dat moment pakken we terug naar het begin, onze droom. Het moet geen villawijk worden voor alleen maar rijke mensen. Dat vind ik mooi om te zien. Hoe zo’n beweging als een golf door een groep gaat en we er dan toch samen weer uitkomen. Zo proberen we ook inkoopvoordeel te regelen voor elkaar. Ik hou van douchen, maar je gooit wel even tussen 10 en 30 liter drinkwater weg per minuut. Nu heb je dus een douche die je afvalwater opvangt, filtert, opwarmt en terugpompt. Werkt hartstikke goed, ook als je erin plast. Dat heb ik zelf getest, dat doe je dan gewoon voor het team hè.
Inmiddels wordt er volop gebouwd. Sommigen bouwen zelf, anderen hebben net als wij een aannemer. De eerste huizen liggen waarschijnlijk dit jaar nog vast aan hun stukje steiger. Ik wil toch eerst even een plug&play voordat we naar de overkant gaan met het hele gezin. Ik woon nu heel erg fijn, met pijn in mijn hart ga ik straks weg. Maar dit project is niet alleen een leuk dorpje dat het me oplevert, we gaan ook echt op een heel nieuwe manier wonen met vrienden. Die gekke droom van toen is na tien jaar bijna realiteit.
