Met het School at Sea-project zeilt een klas van leerlingen op een driemaster de oceaan over en weer terug, een halfjaar lang. In deze blogserie op Varende Vrienden reizen we met ze mee naar de Cariben en verder op avontuur, opgetekend door Danique, Isis, Jade, Marit en Valentijn.
(Deze keer door Danique en Marit)
DE THUISKOMST VAN DANIQUE
De eerste dagen thuis voelden heel raar; mijn familie weer zien, zelf een wekker moeten zetten, afspreken met vrienden en je telefoon niet meer hoeven in te leveren. Ik vond het heel leuk om vrienden en familie weer te zien en lekker af te spreken, maar ik miste het leven aan boord. Als ik voor de zoveelste keer de vraag kreeg ‘hoe vind je het om weer thuis te zijn?’, dan zei ik elke keer dat ik daar nog niet over uit was.
Na een paar daagjes was ik het wel weer gewend, dat ging eigenlijk vrij snel. Ik kon met al mijn vrienden nog steeds goed opschieten. De meeste van mijn vrienden spreken elkaar onderling bijna niet meer (ik heb daar toch iets gemist, denk ik), dus ik heb nog niet iedereen uitgebreid gesproken, maar ik kan nog steeds wel prima met ze opschieten. De meiden uit mijn klas spreek ik allemaal ook nog steeds heel veel.
Toen ik de eerste keer weer ging sporten (trampolinespringen) zag je dat iedereen echt vooruitgang had gemaakt. De eerste keer dat ik op de trampoline stond ging eigenlijk best prima en na een paar trainingen zat ik weer bijna op mijn oude niveau en kon ik met nieuwe dingen aan de slag! Het enige dingetje is mijn conditie, want die is nog niet waar het moet zijn. Het wennen ging dus eigenlijk best goed en ik heb mijn draai weer helemaal gevonden!
DE THUISKOMST VAN MARIT
Zomaar thuis komen nadat je een halfjaar met je beste vrienden allemaal avonturen hebt beleefd, is niet zo makkelijk als je denkt. Ik kwam zaterdag aan en moest maandag alweer naar school. Dat was wel pittig.
Mijn vrienden waren niet veranderd, maar ik wel, en het is lastig dat niemand snapt waar je doorheen gaat. Ik miste mijn vrienden van School at Sea en school vond ik supersaai. Mijn klasgenoten hadden niet echt door dat ik weer terug was na zes maanden weg te zijn geweest en ik merkte dat thuis iedereen veel meer met zichzelf bezig is. Als je in een groep woont en leeft, kijk je eerst naar anderen en dan pas naar jezelf. Hier thuis wil iedereen het beste voor zichzelf. Dat verschil merk ik nu heel duidelijk.
Gelukkig waren mijn docenten heel behulpzaam en geïnteresseerd. Zij wilden graag helpen en daarom mocht ik de eerst week eerder weg van school. Ik merkte dat mijn energielevel zo snel naar beneden ging, dat ik voor de lunch al doodop was. Ik had ook helemaal geen zin om steeds de vraag ‘hoe was het?’ te beantwoorden.
Wat ik ook gemerkt heb, is dat zelfstandig werken mij nu heel makkelijk af gaat. Soms heb ik het gevoel dat ik meer leerde van zelfstudie aan boord dan van de lessen op school. Na de meivakantie moest ik weer hele dagen naar school. Gelukkig hoefde ik weinig toetsen in te halen, maar er was nog veel werk aan de winkel met allemaal PO’s die ik gemist heb. Nu loop ik weer redelijk bij, maar op school zijn zonder mijn School at Sea-vrienden zal waarschijnlijk nooit wennen.
En daarmee eindigt het avontuur van School at Sea jaargang 2024-2025. Hopelijk hebben jullie allemaal mee kunnen genieten met de scholieren en tot de volgende keer!
Blijf de avonturen van School at Sea 2024-2025 volgen in ons volgende blogartikel op Varende Vrienden!
- School at Sea 2024-2025: Voorstelrondje
- School at Sea 2024-2025 Blog 1: Van Harlingen naar Tenerife
- School at Sea 2024-2025 Blog 2: van Tenerife naar Dominica
- School at Sea 2024-2025 Blog 3: Van Dominica naar Panama
- School at Sea 2024-2025 Blog 4: Van Panama naar Bermuda
- School at Sea 2024-2025 Blog 5: Van Bermuda naar Nederland
- School at Sea 2024-2025 Blog 6: Weer thuis