School at Sea 2025-2026: Deel 1 – Let’s go!

FUNDRAISING

Daar was-ie dan, de dag dat School at Sea écht begon. Op 19 oktober 2025 stapten zesendertig andere jongeren en ik aan boord van de Thalassa, het schip dat wij de komende zes maanden ons thuis mogen noemen.

Wij doen namelijk mee met School at Sea, een reis waarbij jongeren uit de bovenbouw van het voortgezet onderwijs een halfjaar lang op een zeilschip een trip naar de Cariben en weer terug maken. In dit halfjaar leren we alles over het zeilen, ontdekken we nieuwe culturen én missen geen enkele toets. Die maken we namelijk gewoon aan boord. Maar misschien nog wel het belangrijkste van School at Sea is alle persoonlijke ontwikkeling die komt kijken bij deze reis.
Sommigen van ons werken er al maanden of zelfs jaren naar toe. Dit deden we door geld op te halen via fundraising. Hier kregen we een training over van School at Sea en we gingen enthousiast bezig met het organiseren van acties om het benodigde bedrag op te halen.

HUTTEN DELEN

Terug naar 19 oktober. Voor mij was dit de eerste keer dat ik aan boord van de Thalassa stond. Het indrukwekkende schip met haar drie masten torende boven ons uit en na een emotioneel afscheid kregen we te horen wat we de aankomende dagen zouden gaan doen. Deze stonden in het teken van de veiligheids- en sailtrainingen. We moesten weten wat we bij welk alarm moeten doen en hoe we bijvoorbeeld als een grote slang door het water kunnen zwemmen, mocht het nodig zijn om het schip te verlaten. Ook was het tijd om onze hutten in te richten. Je hut deel je met een, twee, of vier andere jongeren. Op Dominica wisselt de indeling weer, tot die tijd zit je letterlijk en figuurlijk met ze opgescheept. Gelukkig kan ik het goed vinden met mijn kamergenoten.

BENJAMIN VERSNELT DE PLANNEN

We lagen de eerste paar dagen in Harlingen, maar doordat storm Benjamin op komst was, konden we daar niet blijven liggen. Wij vertrokken dus sneller dan verwacht. Op naar Tenerife, dachten we allemaal! Helaas was dat niet het geval en werd het eerst een paar dagen Den Helder. Nou ja, we hadden in ieder geval een stukje gevaren.

In Den Helder kregen we alle stores binnen (proviand), aan ons de taak om te zorgen dat deze een plek kregen aan boord en er goed werd genoteerd hoeveel we van wat hebben en waar het ligt. Dat maakt het wel zo makkelijk voor de keukendienst, anders blijf je zoeken op zo’n groot schip. Al kan ik je inmiddels vertellen dat de stores niet altijd goed werden bijgehouden en we daarom op Tenerife een hertelling zullen moeten doen. Je snapt dat iedereen daar nu al razend enthousiast over is…

EINDELIJK OP WEG!

Zaterdag 25 oktober was het dan zover, om 12:48 uur voeren we de haven van Den Helder uit. Vol goede moed naar de Cariben, was het idee! Daar dacht het weer alleen anders over, we vertrokken net na storm Benjamin en hadden nog volop last van de golven en de deining. Deze waren namelijk zo’n vier meter hoog, wat niet hielp met de zeeziekte en zelfs de wacht op het bovendek soms raakte. We zagen nog wat kitesurfers langs ons heen springen, maar voor velen is dat ook het laatste wat ze zich herinneren voordat de zeeziekte toesloeg. Twee dagen lang hebben we op de motor tegen de wind ingevaren. Van zeilen was geen sprake en bijna iedereen voelde zich ellendig. We konden niet wachten tot er weer land in zicht was. Gelukkig duurde dat niet lang, de kapitein besloot een andere route te kiezen en we maakten een scherpe bocht richting Noord-Frankrijk, Boulogne-sur-Mer om precies te zijn. Hier zouden we het ergste weer afwachten voordat we door konden varen.

AQUARIUM IN BOULOGNE

Maar deze letterlijke tegenwind mocht de pret niet drukken, want iedereen had het overleefd en we waren op onze eerste buitenlandse bestemming (zonder ouders). Ook kregen we weer onze telefoon terug, voor het eerst sinds vertrek uit Nederland, en begonnen enthousiast het thuisfront te bellen. De mensen thuis waren uiteraard razend benieuwd naar alle verhalen.

In Boulogne bezochten we een aquarium, dit was verbazend leuk. Wist je bijvoorbeeld dat de zeespiegel daar wel 9,4 meter stijgt en daalt bij eb en vloed? Dat is bizar veel! Ook zijn we met de hele groep naar het strand gegaan om eventjes de benen te strekken voordat we weer weet-ik-veel-hoe-lang op zee zullen zijn.

IN ÉÉN KEER DOOR NAAR TENERIFE

Het was al snel weer tijd om te vertrekken, al was het maar voor ongeveer 24 uur. We voeren de haven uit onderweg naar Cherbourg, een stad verderop in Frankrijk. Onze wachten gingen weer in (die waren de vorige tocht afgezegd door alle zeeziekte en omdat we toch op de motor voeren) en we lagen binnen no time voor anker bij Cherbourg om de ergste tegenwind af te wachten. Dit betekende wel dat we twee dagen stil lagen, dus tijd om met zijn allen lekker aan school te werken.

We wisten dat zodra we uit Cherbourg vertrokken het plan was om in één keer door te varen naar Tenerife, als dat deze keer wel lukte. Dit was toch een gekke gedachte, je weet niet hoelang we op zee zouden zijn en wat ons te wachten stond. Maar toch stonden we allemaal te trappelen om eindelijk naar de warmte te varen. Ons anker werd opgetrokken. Op naar Tenerife!!!

PITTIGE EERSTE OVERSTEEK MET ORKA’S

Inmiddels zijn we bijna twee weken onderweg zonder voet aan land gezet te hebben. Het aantal zeezieken is drastisch gedaald en de zeilen staan steeds vaker gehesen. School at Sea is nu écht begonnen! Wel hadden we nog met veel tegenwind te maken, want na Benjamin kwam ook storm Claudia nog even buurten. De kapitein heeft een creatieve route bedacht om zoveel mogelijk overal tussendoor te varen: ver naar het westen zeilen, dan langzaam naar het zuiden en af en toe een dagje op de motor… Uiteindelijk is het gelukt, maar volgens de bemanning hebben we echt een pittige eerste oversteek gehad.

Toch waren er ook veel hoogtepunten, zoals de eerste visvangst (een mahi mahi van ruim vijf kilo) en de dagen dat we mooi konden zeilen (weliswaar aan de wind, maar toch). Eén moment steekt er met kop en schouders bovenuit: het bezoekje van een paar orka’s! Dolfijnen hadden we al gezien en we gaan vast nog wel een walvis spotten, maar op weg naar Tenerife kwamen we dus ook een groep orka’s tegen! Wat was dat geweldig. Ze kwamen even kijken en sprongen mooi uit het water. Wat een fantastische ervaring!

KORTE BROEK

We hebben niet alleen heel wat tegenwind gehad, ook het opstarten met de groep ging niet altijd even soepel, maar we komen er wel.

In deze laatste twee dagen voor Tenerife is het weer eindelijk omgeslagen en kunnen we in een T-shirt en korte broek wachtlopen. Hopelijk wordt de oversteek naar de Cariben straks ook zo. De komende maanden zullen wij verder over ons avontuur vertellen door middel van deze blogjes, en hopen op die manier een inkijkje te geven in ons leven aan boord. Tot de volgende!

In de volgende aflevering in de serie lees je of de rest van de trip naar de Cariben ietsje minder onstuimig verloopt…